Neden burdayım? Bir yerden, bir şeylerden ya da birinden mi kaçıyorum? Yoksa bir şey mi arıyorum?
Arıyorsam aradığım ne? Ben onu bulabilir miyim? Bomboş bir çaba içerisinde değilim, değil mi? Sizce gerçekten aramalı mıyım, ne olduğunu bilmediğim o şeyi? Aramalısın dediğinizi duyar gibiyim. Arayacağım da! İnsan mütemadiyen bir arayış içinde değil midir zaten?
Bazen " Hayat bir nevî aramaktır." diyorum. Neyi, ne zaman, nasıl aramak gerektiğini de çok iyi bilmek gerekir, bunun da farkındayım. Herkes farkında olmalı ki! Yoksa bir yaprak misali savrulur gider insan hayat denen rüzgârda.
Kimi zaman düşünüyorum, düşünüyorum ve yine düşünüyorum ama olmuyor! Belki de düşünmek yanlıştır ama o, yaratılışımızda bize verilen en büyük ayrıcalıklardan biri değil mi? "Düşünüyorum o hâlde varım." diyen Descartes’in sözünde küçücük de olsa bir doğruluk payı yok mu?
Düşünmek, hayal kurmak, bu hayallerin peşinde koşmak elbette çok güzel. Şu da önemli bir nokta ki hayal kırıklığı çok ama çok acı. Onun için insan, dikkatli olmalı zihnine bir hayali yerleştirirken.
Düşündüm: Gerçekleşmesini isteğim birçok hayalim oldu, artık bir arayış içine girmiş bulunmaktayım çünkü hayallerdir insanı arayış içine sokan. Farz edelim: Arayışlarım da sonuç verdi, tüm hayallerim gerçekleşti. Peki ya sonra? Yeni hayaller, yeni umutlar vücut bulmayacak mı kafamda? Elbette bulacak! İnsanın olduğu her yerde düşünce, düşüncenin olduğu yerde de hayaller vardır. Bu da demektir ki insanın içindeki arayış hiç bitmez, bitmeyecek. Biterse bir gün insan da bitmiş, yani ya bu hayatın içinde anlamsızca, amaçsızca yaşadığını zannediyordur ya da başka bir hayatta anlamlandıramadığı ve boş geçirdiği bir hayatın hesabını veriyordur.
Nefes hissediyorsam ciğerlerimde yaşıyorum demektir. O zaman vakit düşünme, hayal kurma ve koşma vaktidir. Hayatını anlamlandırmak adına çabalamalıymış ya insan ben de öyle yapmalıyım. Yoksa bir çaba gösterecek gücüm kalmadığında pişmanlıklar olacaktır beni saran. Söyleyeceklerimi söyleyememişsem o an geldiğinde, yazacaklarım sadece zihnimde kaldıysa ve tüm yaşanmamışlıklarım sardıysa zihnimi, pişmanlıklar bitirecektir bedenimi. Durmamalıydım. Asla pes etmemeliydim. Bir fidan dikmeliydim insanlara büyüyünce gölge olsun diye, bir hayvan sahiplenmeliydim kimsesiz kalmasın diye, sonra okumalıydım olabildiğince anlayamayacağım insan kalmasın diye, umut olmalıydım insanlara yaşamayı sevsinler diye, doğru bildiğim ne varsa olabildiğince rehber olmalıydım onlara doğru yaşasınlar diye.
Ah, hayatım seni yaşamalıydım hakkıyla, seni bana Allah verdi diye.
Ömür kısa! Bu kısacık ömrü en iyi şekilde değerlendirebilmek adına: Haydi durma! Sen de ara. Doğru olan şeyler peşinde koş ki pişman olma!
Hayallerinizin sizi doğru arayışlar peşinde koşturmasını temenni ederim.
Diğer Yazılarımız:
Başarıyı Desteklemede Ailenin Rolü Ersin ÇAL sizin için yazdı.
Sana Vakit Ayırıyorum Çünkü Değer Veriyorum Ersin ÇAL sizin için yazdı.
Sınav Stresi Yaşayan Çocuklar Hakkında Velilere Tavsiyeler Ersin ÇAL sizin için yazdı.
1. Sınıf İlk Okuma Yazma Etkinlikleri
YAZAR İLETİŞİM BİLGİLERİ
Youtube Kanalı için TIKLAYINIZ
Web Sitesi: www.egitimseviyesi.com
E Posta: ersin_cal@hotmail.com
İnstagram: https://www.instagram.com/ersin_cal/
Facebook: httpsttps://www.facebook.com/ersincal
YAZAR İLETİŞİM BİLGİLERİ
YAZAR İLETİŞİM BİLGİLERİYoutube Kanalı için TIKLAYINIZ
Web Sitesi: www.egitimseviyesi.com
E Posta: ersin_cal@hotmail.com
İnstagram: https://www.instagram.com/ersin_cal/
Facebook: https://www.facebook.com/ersincal
Commentaires